• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Spring naar de inhoud
  • Spring naar de eerste sidebar
StukRoodVlees

Politicologie en actualiteit

  • OVER SRV
  • AUTEURS
  • CATEGORIEËN
  • ARCHIEF
  • CONTACT

6 bevindingen over partijleiders en selectiemechanismen

door Gijs Schumacher 16/12/2015 1 Reactie

Hoe selecteren politieke partijen hun leiders? En wanneer veranderen zij de regels omtrent de selectiemethode voor de partijleider? Onder welke omstandigheden worden vrouwen vaker tot partijleider verkozen? Hoelang blijven partijleiders aan de macht? En heeft een leiderschapswisseling positieve of negatieve electorale gevolgen? Een boek vers van de pers – “The Politics of Party Leadership: A Cross-National Perspective” geredigeerd door Bill Cross en Jean-Benoit Pilet – beantwoordt deze vragen. Ik geef een overzicht van de 6 belangrijkste bevindingen uit het boek. De analyses zijn gebaseerd op een dataset van 107 partijen, in 14 landen (vanaf 1965), met 568 partijleiders en 1192 leiderschapsverkiezingen.

 

1.De meeste partijen laten afgevaardigden op een partijconferentie de partijleider selecteren (54%). Selectie door een verkiezing onder partijleden wordt populairder (25%) met name onder groene, radicaal-linkse en liberale partijen.

 

2. Veranderingen in de manier waarop partijleiders worden geselecteerd vinden voornamelijk plaats als een partij in de oppositie zit. Deze veranderingen vinden vaak plaats vlak voor de selectie van een nieuwe leider.

 

3. Bij de meerderheid van de leiderschapsverkiezingen (54%) is er geen tegenkandidaat. Een leiderschapsverkiezing is dus eerder een kroning, dan een competitie.

 

4. Negen van de tien partijleiders in de dataset zijn mannen. Sommige partijen hebben wel vaker vrouwelijke partijleiders dan anderen. Dat verschil wordt niet verklaard door de selectiemethode van de partijleider. Structurele en culturele factoren verklaren dit verschil wel. Eerder besprak Tom van der Meer op dit blog een studie die aantoont dat vrouwelijke partijleiders ook harder worden afgerekend op electoraal verlies dan mannelijke partijleiders.

 

5.De kans dat een partijleider vertrekt is het grootst als de partij net een verkiezing heeft verloren of haar positie in de regering is kwijtgeraakt. Verliezen heeft overigens een veel sterker effect op de duur van partijleiderschap dan winnen. Een partijleider loopt ook meer risico om afgezet te worden als deze is gekozen door de leden (klik hier en hier voor eerdere blogs over dit onderwerp). Kennelijk geeft de winst van een ledenverkiezing de partijleider niet meer autoriteit.

 

6. Leiderschapswisselingen veroorzaken een kleine boost in de peilingen. Deze verdwijnt weer na een paar maanden – gemiddeld genomen. Dit effect is het sterkste als een leider via een ledenverkiezing is verkozen. Eerder liet ik op dit blog zien dat juist een strijd tussen meerdere kandidaten een sterkere boost in de peilingen oplevert. De studie vindt verder geen effect van leiderschapswisselingen op verkiezingsuitslagen.

 

Meer weten?

– Koop het boek.

– Deze eerdere bijdrage gaat o.a. over de potentie van leiderschapsverkiezingen om mensen te mobiliseren en nieuwe leden aan te trekken.

– Over 5 mogelijke effecten van de leiderschapswisseling bij GroenLinks: Klaver voor van Ojik.

– En een bijdrage over hoe moeilijk het is om een langzittende en populaire leider te vervangen (SP, Marijnissen).

 

Onderwerp: Politieke partijen Tags: duur, leiderschap, man/vrouw verhouding, Politieke partijen, selectiemethode

Over de auteur

Gijs Schumacher
Gijs Schumacher
Gijs Schumacher (1982) is Universitair Docent Politicologie aan de Universiteit van Amsterdam. Zijn onderzoek gaat over politiek gedrag van kiezers en van elites. In het specifiek richt hij zich op partij organisaties, vertegenwoordiging, populisme, persoonlijkheid en emoties. Hij is tevens (co-) directeur van het Hot Politics Lab.
Website: http://gijsschumacher.nl
  • Sociale media links 

Lees Interacties

Reacties

  1. tjark reininga zegt

    16/12/2015 op 11:04

    de derde constatering is natuurlijk de meest essentiële: een partijleider (aka politiek leider) kun je niet echt aanwijzen, die moet zich manifesteren. en veelal zijn het de omstandigheden, waardoor zich in een partij een nieuwe leider aandient.
    in mijn eigen partij zijn zo achtereenvolgens Paul Rosenmöller, Femke Halsema en Bram van Ojik opgetreden. Rosenmöller na de teleurstellende stembusuitslag olv Brouwer/Rabbae, Halsema na bedreigingen Rosenmöller en Van Ojik na verkiezingsverlies Sap. zowel de eerste als de laatste opvolging vond plaats nadat de partij bewust een nieuwe lijsttrekker/politiek leider had aangewezen. Jesse Klaver is denk ik de eerste politiek leider in GroenLinks die zich min of meer geleidelijk naar die positie heeft ontwikkeld; het wordt spannend hoe zijn positie rond de volgende kamerverkiezingen zal zijn.

    Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Primaire Sidebar

Volg ons

  • Facebook
  • Twitter
  • RSS Feed

Populaire berichten

De ongemakkelijke realiteit van de antivaccinatie-beweging

Wat als… Nederland het Britse kiesstelsel zou hebben?

Parool verkoopt gebakken lucht na Amsterdamse burgemeesterspeiling

Willekeurige berichten

Het doet er niet meer toe of kiezers geschikt zijn

De Stuk Rood Vlees Podcast, aflevering 1: Cas Mudde over populisme

Is er leven na de fractie? 45 jaar succesvolle en vooral mislukte afsplitsingen in de Tweede Kamer

Podcast

Stuk Rood Vlees Podcast, aflevering 13: De Staatscommissie Parlementair Stelsel beantwoordt uw vragen

Afgelopen week presenteerde de Staatscommissie Parlementair Stelsel haar eindrapport (zie hier) … [Lees verder...]

De Stuk Rood Vlees Podcast, aflevering 12: Matthijs Rooduijn over populisten en hun achterban

Populisme is een groei-industrie voor journalisten en politicologen. De Britse krant The … [Lees verder...]

De Stuk Rood Vlees Podcast, aflevering 11: Cody Hochstenbach over gentrificatie, ruimtelijke ongelijkheden en scheefwonen

In deze aflevering van de Stuk Rood Vlees Podcast spreek ik met Cody Hochstenbach (@CodyHochstenB), … [Lees verder...]

Populisme

The PopuList

Een paar maanden geleden schreef ik hier dat wetenschappers en journalisten voorzichtig moeten zijn … [Lees verder...]

Bevingsgevaar! Radicaal rechts en de Europese verkiezingen (deel 1)

“Een shock, een aardbeving.” Zo noemde de toenmalige Franse premier Manuel Valls de uitkomst van de … [Lees verder...]

Stad versus platteland?

In discussies over onderwerpen als diversiteit, ongelijkheid en klimaat wordt vroeg of laat altijd … [Lees verder...]

Blogroll

  • Andrew Gelman
  • Ballots & Bullets
  • Fight Entropy
  • FiveThirtyEight
  • The Monkey Cage
  • The Upshot
  • Wonkblog
  • OVER SRV
  • AUTEURS
  • CATEGORIEËN
  • ARCHIEF
  • CONTACT

© 2019 StukRoodVlees