Pieter Omtzigt heeft zich teruggetrokken uit de onderhandelingen over een nieuw kabinet met PVV, BBB en VVD. Veel is nog onduidelijk, maar er valt genoeg te bespreken. Sarah de Lange (UvA) en Simon Otjes (Leiden) schuiven aan om de huidige stand van zaken te analyseren.
Download de podcast via iTunes | Spotify | Soundcloud | RSS
Muziek: Dexter Britain (CC BY-NC-SA 3.0), w
De kern van het probleem rond deze (in)formatie is dat er politieke partijen zijn die met een onrechtstatelijke partij onderhandelen.
Inmiddels heeft de NSC ingezien dat dat ook heilloos is. VVD en BBB denken wel verder te kunnen onderhandelen. Hun gemeenschappelijke noemer is: extreem leugenachtigheid en ontkennen van de feiten.
Wilders heeft enige onrechtstatelijke partijstandpunten tijdelijk in de ijskast gezet, maar niet afgezworen.
Daarmee bevestigt hij dat deze standpunten niet van de baan zijn, zij komen op een voor hem gunstig moment zeker terug.
Ook heeft hij zijn onrechtstatelijk gedrag jegens de rechtspraak, instituties, media en moslims niet terug willen nemen. De PVV en Wilders zijn niet veranderd. Dat zou ook niet kunnen: Wilders heeft zijn programma, meningen en gedrag als enig partijlid in de strijd geworpen tijdens de verkiezingen. De kiezers hebben daarom op hem gestemd. Dit alles overboord gooien zou zijn kiezers schofferen.
De democratie roept zijn eigen ondergang af door onrechtstatelijke partijen en politici toe te laten tot het democratisch proces.
Het spiegelbeeld wordt toegepast in bijv. Rusland en Belarus: daar worden democratisch gezinde partijen en politici niet toegelaten tot het democratisch proces.
Beide processen zijn even verkeerd en schadelijk voor een democratisch gezinde bevolking en rechtstatelijke instituties.