Politicologie en actualiteit

Aflevering 127 – Waardenloze politiek (en een stukje formatie), met Tom van der Meer

door Armen Hakhverdian 1 Reactie

Tom van der Meer (UvA) schuift aan om te vertellen over zijn nieuwste boek ‘Waardenloze politiek: hoe de Nederlandse politiek de kunst van het conflict verloor’ (vanaf 34:00). Maar eerst praten we nog even over de actuele stand van zaken rondom de formatie en het eindverslag van informateur Kim Putters.

Achtergronden bij deze aflevering:

Download de podcast via iTunes | Spotify | Soundcloud | RSS

Muziek: Dexter Britain (CC BY-NC-SA 3.0), www.dexterbritain.c

Over de auteur

Armen Hakhverdian is universitair hoofddocent politicologie aan de Universiteit van Amsterdam. Hij doet onderzoek naar politieke vertegenwoordiging, publieke opinie en ongelijkheid. Hij schreef samen met Wouter Schakel het boek 'Nepparlement? Een pleidooi voor politiek hokjesdenken' (2017, Amsterdam University Press) over ongelijke vertegenwoordiging in Nederland.

Lees Interacties

Reacties

  1. Ronald Heijman zegt

    Een van de doelen van het te formeren kabinet is versterking van het parlement. Vooral gericht op de goedkeuring en bijsturing van de uitwerking van het beleid op hoofdlijnen, door de regering.
    Dat is niet negatief, daaraan was behoefte ontstaan na een decenna lange dominantie van de regeringen, samen met strenge partijdiscipline binnen de regeringspartijen om de regering te steunen. Het parlement was buiten spel gezet.
    Door de nieuwe formule krijgen de eerste- en tweede kamer meer macht.
    Per thema wisselende meerderheden, worden dan mogelijk, maar wel vanuit een sterke rechtse machtsbasis.
    Echter, de politieke programma’s verschillen nogal onderling enerzijds, en anderzijds zijn er veel overeenkomsten met de zgn. oppositie.
    We krijgen dus toch meer pluriforme besluitvorming en kansen voor alle partijen en richtingen.
    Niet negatief dus.
    Wat wel negatief is, is de grote potentieel onrechtstatelijke invloed van de persoon Wilders als rancuneuze persoon, en de PVV als rancuneuze cultuurdrager. Maar dat hebben de andere partijen aan zichzelf te danken. Zij hebben het sentiment van het grote deel rancuneuze burgers genegeerd en geen oplossingen geboden voor hun negatieve emoties en hun concrete behoeften genegeerd.
    We moeten dus hier
    doorheen, en de kans dat het proces vroegtijdig strandt is groot. Tijdens of na de formatie.
    Zie het als leerproces, in de hoop dat constructieve partijen zich opnieuw uitvinden.
    Zo niet, dan steven we af op een absolute meerderheid van de PVV, op termijn.
    Dan zijn de rapen gaar…

Geef een reactie