Universiteiten worden catastrofaal ondergefinancieerd; wetenschappers en docenten bezwijken onder de hoge werkdruk en de steeds toenemende bureaucratisering; onderzoeksfinanciering is een loterij die enkele academische supersterren creëert en talloze veelbelovende aanvragen van wetenschappers bij het grof vuil zet; er is sprake van een verstikkende hierarchie waarin medewerkers nauwelijks gehoord of vertegenwoordigd voelen…om maar eens wat op te noemen.
Dat betogen mijn gasten van vandaag: Rens Bod (Universiteit van Amsterdam), Remco Breuker (Universiteit Leiden) en Ingrid Robeyns (Universiteit Utrecht). Deze drie hoogleraren hebben zich tegen wil en dank verenigd in de actiegroep WOinActie om te strijden tegen deze misstanden aan de universiteit. Zij schreven samen het boek 40 stellingen over de wetenschap (Uitgeverij Boom) waarin ze diagnoses stellen en oplossingen aandragen.
Mocht u WOinActie willen steunen, ga dan naar hun website en sluit u aan bij een van de actiegroepen aan uw universiteit. Studenten zijn ook welkom. Sterker nog, WOinActie kan de steun van studenten goed gebruiken.
Aanstaande maandag is er een gezamelijk protest van WoinActie samen met de Algemene onderwijsbond en het FNV, de zogenaamde Tour of Academics, fietstochten tussen unversiteitssteden. Kijk hier om u aan te melden voor de fietstocht in uw buurt.
Download de podcast via iTunes | Spotify | Stitcher | Soundcloud | RSS
Muziek: ‘Pollution‘ door Dexter Britain (CC BY-NC-SA 3.0)
Wat een beleidsarmoede dat hoogleraren en docenten zich zo lang al moeten beklagen over hun werksituatie in de universiteiten.
Wat een misvatting van de politiek om de kurken waarop onze maatschappij zal moeten drijven: kennis, kennisoverdracht en onderzoek, zo uit te knijpen en dit geheel louter als kosten te zien.
Wat een debacle van verkeerde prioriteiten, waarbij belastingopbrengsten van grote ondernemingen en vermogens over tientallen jaren bewust worden geminimaliseerd en investeringen in o.a. onderwijs stelselmatig worden verlaagd.
De universiteiten lijden onder de reeds jaren achterhaalde doelstelling van de kleine overheid. Waardoor zij ook nog eens gedwongen worden hun kennis te verkwanselen aan het bedrijfsleven, die ermee aan de haal gaat.
Ik zie maar één oplossing:
Universiteiten dienen gezamenlijk een nieuw concept te ontwikkelen hoe de sector zich dient te organiseren, functioneren, budgetteren en financieren voor een hoog kennisrendement en koplopersposities in de wereld. En tot de acceptatie van dit gezamenlijke model, wordt er gewoon niet meer gewerkt. Stop er eens mee netjes te blijven en laat je tanden zien. Wie neemt de leiding?