• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to primary sidebar
StukRoodVlees

Politicologie en actualiteit

  • OVER SRV
  • AUTEURS
  • CATEGORIEËN
  • ARCHIEF
  • CONTACT

Een klimaat-burgerberaad: werkt dat wel?

door Marie Theuwis, Kristof Jacobs 08/06/2022 1 Reactie

In haar recentste rapport signaleert het IPCC dat beleidsmakers te langzaam reageren op de klimaatcrisis. Om klimaatverandering tegen te gaan is het echter cruciaal om een adequaat klimaatbeleid formuleren waar bovendien de brede samenleving achterstaat. Veel maatregelen vallen of staan immers met het gedrag van individuele burgers.

In haar nieuwste boek ‘Nu is het aan ons: Oproep tot echte democratie’ schuift Eva Rovers burgerberaden naar voren als oplossing voor de klimaatproblematiek. Burgerberaden zijn, in het kort, een manier van burgerparticipatie waarvoor een kleine groep burgers, meestal 100 tot 150, worden ingeloot en door middel van discussie of deliberatie met een reeks beleidsaanbevelingen komen. Er zijn ondertussen veel voorbeelden van klimaat-burgerberaden maar de bekendste zijn wellicht de Franse klimaatconventie (2019) en het Britse klimaat-burgerberaad (2020).[1]

Een klimaat-burgerberaad als oplossing voor de klimaatcrisis, kan deze vorm van burgerparticipatie dat wel waarmaken?

Burgers kunnen tot goede aanbevelingen komen

Uit meerdere overzichtstudies naar burgerberaden, blijkt dat burgerberaden inderdaad in staat zijn om een doordacht beleid op te stellen, zoals Eva Rovers ook aangeeft in haar boek.  Als een burgerberaad goed is opgezet, krijgen de deelnemende burgers inzicht in het onderwerp en de belangen en waarden die bij verschillende bevolkingsgroepen leven. Daarnaast zijn ze ook in staat deze te integreren in coherente aanbevelingen. Zo kan een burgerberaad vernieuwende aanbevelingen doen op onderwerpen waar verkokering of partijbelangen domineren.

Echter, wat doorslaggevend is voor het uiteindelijke succes van zo’n burgerberaad is dat de aanbevelingen als legitiem worden gezien door beleidsmakers en de bredere samenleving. Legitimiteit naar beleidsmakers toe is cruciaal om de aanbevelingen om te zetten naar beleid. Legitimiteit naar de bredere samenleving toe is cruciaal voor de daadwerkelijke opvolging van dat beleid.

De noodzaak om beleidsmakers te betrekken

Burgerraden zijn in de regel niet-bindend, wat betekent dat de aanbevelingen niet perse worden uitgevoerd. De implementatie hangt vaak volledig af van beleidsmakers. Om een impact te hebben moet het burgerberaad dus door beleidsmakers als legitiem worden gezien. Onderzoek geeft aan dat dit met name sterk wordt bepaald door twee factoren.

(1) Instrumentele overwegingen spelen een belangrijke rol: zijn beleidsmakers het eens met de aanbevelingen, passen ze bij wat ze voor het burgerberaad al wilde? Dan zijn ze (uiteraard) meer geneigd de aanbevelingen op te volgen.  

(2) Maar nog belangrijker is het beeld dat beleidsmakers hebben van burgerparticipatie. Als zij overtuigd zijn van de meerwaarde van een burgerberaad, dan zijn meer geneigd om de aanbevelingen om te zetten tot beleid, ook als ze het er niet noodzakelijk helemaal mee eens zijn.

Hoe doe je dat? Door politici bij het burgerberaad te betrekken (dus niet: politici op afstand houden). Dat kan in verschillende vormen, gaande van observeren aan de zijlijn, tot mee aan tafel delibereren. Uiteindelijk is het toch de regering die met de aanbevelingen aan de slag moet, dus je wil ‘political detachment’ vermijden.

De noodzaak om de bredere samenleving te betrekken

Het is daarnaast belangrijk dat de uitkomst van het burgerberaad wordt gesteund door de bredere samenleving. Loting wordt vaak voorgesteld als de ideale manier om burgers te selecteren, aangezien ieder een gelijke kans heeft om uitgeloot te worden. In de praktijk zien we echter dat burgers met meer tijd en politieke interesse vaker deelnemen.

Niet-deelnemende burgers zien loting ook niet perse als meer legitiem dan zelfselectie. Burgers willen gewoon weten dat als ze dat hadden gewild, ze zelf hadden kunnen meedoen. Als burgers de mogelijkheid hebben om zelf de beslissing te beïnvloeden, leidt dit tot een meer legitieme uitkomst, terwijl voor hen de kwaliteit van de beslissing (en de deliberatie) niet bepalend is.

Burgerberaden halen hun legitimiteit in de bredere samenleving dus niet uit loting en deliberatie, omdat deze procedures in de praktijk niet perse als meer legitiem worden gezien. Een bepalende factor voor de legitimiteit lijkt eerder dat iedere burger een kans heeft om zijn mening te laten horen, zoals bijvoorbeeld via een vorm van referendum (of een andere manier van burgerparticipatie waarop de bredere samenleving ook zelf mee de beslissing kan beïnvloeden).[2]

De spanning tussen deliberatie en participatie

Een burgerberaad kan dus werken. Het kan op zichzelf al een bijdrage leveren door vernieuwende aanbevelingen te doen. Maar als je ook wil dat beleidsmakers en de bredere samenleving mee zijn, moet je letten op de spanning tussen deliberatie en participatie. Deliberatie met een kleine groep burgers is goed voor het formuleren van een geïnformeerd klimaatbeleid, participatie (van politici en de bredere samenleving) is goed voor het invoeren en opvolgen van dat beleid.

De verbinding tussen deelnemers en de bredere samenleving, zowel beleidsmakers als niet-deelnemers, is dus van groot belang. In de praktijk betekent dit dat beleidsmakers het beste formeel geïntegreerd worden in het proces en dat het burgerberaad wordt gecombineerd met bv. een vorm van referendum (of een andere manier van burgerparticipatie waarop de bredere samenleving ook zelf mee de beslissing kan beïnvloeden).


[1] Maar ook in Spanje, Ierland, Denemarken en tal van andere lokale, regionale en nationale beleidsarena’s vonden en vinden burgerberaden plaats. In Nederland vond bijvoorbeeld een klimaatburgerberaad in Amsterdam plaats en zal er één plaatsvinden in Gelderland.

[2] Het boek van Eva Rovers spreekt vanuit die optiek terecht over een combinatie van een burgerberaad met een vorm van referendum, het zogenaamde preferendum.

“NHS Citizen Assembly 43” by nhscitizen is licensed under CC BY-NC-SA 2.0.

Filed Under: Uncategorized

Over de auteurs

Marie Theuwis
Website: https://www.ru.nl/en/people/theuwis-m
  • Sociale media links 
Kristof Jacobs
Universitair Hoofddocent aan de Radboud Universiteit. Doet onderzoek naar democratie, referenda, kiesstelsels, verkiezingen & sociale media. NWO VIDI over 'boze burgers' en democratische vernieuwing. Belg in Nederland. Boardgamegeek.
  • Sociale media links 

Reader Interactions

Comments

  1. Ronald Heijman says

    08/06/2022 at 15:27

    Het probleem van de energietransitie is: snelheid en niet innovatie, expertise, geld, draagvlak.
    Ieder initiatief om de snelheid drastisch te verhogen is welkom. Burgerparticipatie zou gericht moeten worden op de eigen regio door concrete plannen en actieplannen te realiseren. Vrijblijvende discussie moet vermeden worden. Integrale actie is wat we nodig hebben.
    De overheid moet zorgen voor de randvoorwaarden, zoals lokatiebepaling, snelheid vergunningen technische infrastructuur, verplichtingen binnen wet en regelgeving, afbouw fossiele activiteiten, ruime subsidies van innovatie en start projecten. Landelijk, provinciaal gemeentelijk.
    De industrie moet alle fossiele verdienmodellen verplicht omzetten in duurzame. Het zijn investeringen in eigen continuiteit. De burgers moeten duurzaam gedrag ontwikkelen, mede op basis van snelle duurzame verplichtingen en voorlichting.
    Alles is in principe aanwezig, maar de snelheid is te laag. We moeten onze crises beter en sneller managen en massaler bedwingen. De urgentie wordt onvoldoende omgezet in aktie.

    Log in om te reageren

Geef een reactie Reactie annuleren

Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.

Primary Sidebar

Volg ons

  • Facebook
  • Twitter
  • RSS Feed

Populaire berichten

De ideologie van Forum voor Democratie

De ongemakkelijke realiteit van de antivaccinatie-beweging

Wat als… Nederland het Britse kiesstelsel zou hebben?

Willekeurige berichten

Foto door Risastla, CC-BY-SA 2.0

Wat zijn de kleine partijen van plan met onze democratie?

Lokale democratie niet verbeterd… maar ook niet verslechterd

De gaande en de komende kiezer: Forum voor Democratie na de breuk

Podcast

Episode 106 – “I’m f**king furious and I don’t f**king care anymore”, with Rob Ford

Rob Ford (University of Manchester) joins us to discuss the resignation of Liz Truss and the sorry … [Lees verder...]

Episode 105 – A new prime minister and a new monarch, with Rob Ford

For the first time ever, the UK acquired a new prime minister and a new monarch in the same week. … [Lees verder...]

Aflevering 104 – Terugblik gemeenteraadsverkiezingen, met Josje den Ridder, Simon Otjes en Tom van der Meer

We gaan de gemeenteraadsverkiezingen nabeschouwen met Josje den Ridder (SCP), Simon Otjes … [Lees verder...]

Populisme

Plaatjes van de electoraatjes: de radicaal-rechtse ruimte

Over anderhalve week stemmen we voor de Provinciale Staten en de waterschappen. Waar zullen we – … [Lees verder...]

Analyse van raadsinstrumenten laat zien: ook in gemeenteraden heerst het monisme

Het is alweer ruim een half jaar geleden dat de gemeenteraadsverkiezingen plaatsvonden. Inmiddels … [Lees verder...]

Gevoelens van culturele afstand als verklaring voor de opleidingskloof in anti-establishment-opvattingen en -gedrag

In veel Westerse democratieën leven onder een aanzienlijk deel van de bevolking … [Lees verder...]

Blogroll

  • Andrew Gelman
  • Ballots & Bullets
  • Fight Entropy
  • FiveThirtyEight
  • The Monkey Cage
  • The Upshot
  • Wonkblog
  • OVER SRV
  • AUTEURS
  • CATEGORIEËN
  • ARCHIEF
  • CONTACT

© 2023 StukRoodVlees

Copyright © 2023 · SRV Theme op Genesis Framework · WordPress · Log in