In more and more countries radical right parties are cannibalizing parties of the mainstream right. Many christian democratic, conservative and liberal parties of the right have adopted policy stances of the radical right to gain votes, but this has only strengthened the radical right. The Dutch elections of 22 November are a case in point, but the trend is visible in many other countries. Tarik Abou-Chadi (Nuffield College, Oxford) joins me to discuss the counterproductive strategies of the mainstream right. We first talk about German poltics, most notably the surge of the AfD and the Bündnis Sahra Wagenknecht.
Background readings:
- Does accommodation work? Mainstream party strategies and the success of radical right parties
- The centre-right versus the radical right: the role of migration issues and economic grievances
- Comparative vote switching: A new framework for studying dynamic multi-party competition
Find us on iTunes | Spotify | Soundcloud | RSS
Music: ‘Pollution‘ by Dexter Britain (CC BY-NC-SA 3.0)
De angst voor de aardverschuiving richting extreem rechts is terecht.
Het risico ligt in de destructieve lawine die de democratie en de rechtstaat kan aantasten.
Het lijkt erop dat alleen extreemrechtse partijen goed zijn in strategie. En een lange termijn visie hebben hoe hun primaire doelstelling re bereiken:
de meerderheid.
Door de angst en afschuw voor extreem rechts hebben belangrijke progressieve- en midden partijen zich continu in hun hybride lichtstraal blind en verlamd gestaard.
Zij hebben geen antwoorden gevonden om de destructieve rechtse partijen te pareren. Om de kiezers tegemoet te komen.
Tientallen jaren hebben zij precies dat nagelaten wat het bestaansrecht en de groei van extreem rechts aanwakkert, overal ter wereld:
Grote maatschappelijke problemen onopgelost laten die voor zeer grote groepen mensen emotioneel, maatschappelijk, financieel en instrumenteel essentieel zijn voor hun tevredenheid over hun bestaan en over de politiek en hun politieke partijen. Dit heeft kumulatief hun stemvoorkeur voor extreem rechts opgebouwd, en zelfs niet- stemmers aangetrokken.
Het grote protest tegen de heersende politiek.
Naast politieke blindheid lijden de meeste politieke partijen ook aan:
. Zwak leiderschap
. Zwakke positionering, focuskeuze en communicatie, zowel in tijd ( alleen 14 dagen voor de verkiezingen), thema’s, boodschap, volume, mediakeuze
. Te veel ledengericht, te weinig kiezersgericht
. Instrumentele, interne gerichtheid op gedetailleerde programma ontwikkeling, te weinig op behouden van huidige kiezers en winnen van nieuwe kiezers.
. Toelaten dat ondemocratische,- niet staatrechtelijke partijen deelnemen aan het democratische proces en rechtstaat, die zij van binnenuit ondermijnen, zelfs hen als gelijke behandelen, ook met hen samenwerken en communiceren. In plaats van hen te isoleren, te negeren, te verbannen uit te sluiten. Hen overbodig maken. Door hen niet als kanarie in de mijn te gebruiken, door niet te leren van hun succesdrivers. De betekenis ervan te missen.
Wat hadden de volgende maatregelen op kiezers gehad:
. Het migratieprobleem zowel optisch, gevoelsmatig, volumematig en qua draagvlak dragelijk te maken, in plaats van de migratiecrisis aan te jagen door bewust niets te doen.
. De vele tweedelingen in de maatschappij tussen gefavoriseerden en gedepriveerden, te verzachten
. Armoede, bestaansonrust en grote ontevredenheid weg te nemen in een zeer rijk en ontwikkeld land
. Woningbouw, onderwijs, veiligheid, slecht overheidsgedrag etc. echt aan te pakken
. Milieuverontreiniging en – schade als maatschappelijke blokkering en – ondermijning op te lossen en daardoor ontstane gezondheidsproblemen en schadeafhandeling te prioriteren
. Kortom: te regeren op maatschappelijke prioriteiten voor iedereen, en niet het eenzijdig beschermen van kapitaal, economie, gefavoriseerde klasse, de slimmerts en sluwen, hoog opgeleiden, machtigen, rotzakken, de onmaatschappelijken, de vervuilers en ondermijners.
. Wat als progressieve- en constructieve partijen gezamenlijk een grote constructieve volkspartij hadden opgericht om alle genoemde prioriteiten aan te pakken en op te lossen? En daarmee doorslaggevend tegenwicht te bieden aan extreem rechts? Als enige effectieve strategie.
Wij moeten Wilders en van der Plas, en eerder Baudet en hun kiezers niet de schuld geven van extreme politiek, maar de grote traditionele partijen, die volledig verzaakt hebben.