Het antwoord van De Hond

Dat kwam er niet. Voor hen die het gemist hebben: ik schreef vorige week een open brief aan Maurice de Hond naar aanleiding van zijn bevinding dat 43% van de Nederlanders “minder Marokkanen” wil. Ondanks een fikse portie tweets, re-tweets (dank daarvoor) en media-aandacht (bijvoorbeeld hier) bleef het stil op @mauricedehond. Ik had niet een antwoord verwacht. Toch is het jammer.

Het onderzoek van de Hond roept namelijk allerlei vragen op over de betrouwbaarheid van het onderzoek en de interpretatie van de resultaten (zie open brief). Door openheid te geven over bijvoorbeeld de steekproef en vraagvolgorde of door zijn bevindingen af te zetten tegen eerdere bevindingen hadden we meer kunnen leren. Vinden mensen inderdaad dat er minder Marokkanen moeten komen, maar dat je dit niet mag zeggen? Is 4 op de 10 Nederlanders xenofoob of hebben ze een lichte voorkeur voor eigen groep? Of deugt het onderzoek niet? Met andere woorden, de kans om te leren wat er “onder de oppervlakte” zich afspeelt is – vooralsnog – gemist.

Ik betwist niet zozeer de bevindingen van de Hond: ik weet niet wat ik er van moet vinden omdat die bevindingen op deze manier niet te evalueren zijn. Wat wel stoort, is de impact van dit en vergelijkbaar onderzoek (bv. peilingen). Te vaak heeft onderzoek zonder verantwoording een flinke impact, terwijl onderzoek met een goede verantwoording op de stoffige planken van de academia rusten. Jammer.