• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to primary sidebar
StukRoodVlees

Politicologie en actualiteit

  • OVER SRV
  • AUTEURS
  • CATEGORIEËN
  • ARCHIEF
  • CONTACT

Is de SP(-kiezer) steeds gematigder geworden?

door Matthijs Rooduijn 10/11/2014 0 Reacties

Gisteren was het precies 25 jaar geleden dat de Berlijnse Muur viel. Betekent de ‘overwinning’ van het kapitalisme destijds dat het radicaal linkse gedachtegoed helemaal is verdwenen? Nou, nee. De aan het bizarre grenzende aandacht die er vorige week was voor de komst van Thomas Piketty, en de daar mee samenhangende discussies over radicale inkomens- en vermogensherverdeling geven mooi weer dat de radicaal linkse geluiden in ons land allesbehalve verstomd zijn. Het duidelijkste voorbeeld dat radicaal links alive and kicking is, is natuurlijk het electorale succes van de SP de afgelopen decennia. In 1994 kwam de partij met 2 zetels in de Tweede Kamer. Dit aantal heeft de SP langzaam weten uit te breiden tot 25 zetels in 2006. In 2010 en 2012 wist de partij 15 zetels te bemachtigen, en nu schommelt de partij in de peilingen rond de 20 zetels.

Maar hoe radicaal is de SP eigenlijk nog? Zijn de partij en haar kiezers met de jaren niet steeds gematigder geworden?

 

De standpunten van de partij

In de jaren zeventig was de SP nog een Maoïstische partij. Dit is echter steeds meer verwaterd. Begin jaren negentig wees de partij het Marxisme-Leninisme in het algemeen af en omarmde de partij met de verkiezingsslogan ‘stem tegen, stem SP’ het populisme. Maar ook dit populisme is langzaamaan minder sterk geworden. Zoals ik eerder heb laten zien kan de SP op zijn hoogst nog maar lichtjes populistisch genoemd worden. De partij is inmiddels wat Luke March een ‘democratisch socialistische’ partij noemt. De SP is nog steeds veel sterker links dan de PvdA in de zin dat de partij voorstander is van radicale inkomensherverdeling. Maar het klassieke linkse gedachtegoed is aangevuld met allerlei andere elementen zoals pleidooien voor meer directe democratie en aandacht voor minderheidsrechten. Verder is de partij minder radicaal geworden met betrekking tot buitenlands beleid (niet meer tegen NAVO-lidmaatschap) en het Koningshuis (minder radicaal republikeins). De partij is, in andere woorden, sinds haar oprichting in de jaren zeventig een stuk gematigder geworden. De laatste pakweg tien jaar lijkt de partij haar draai te hebben gevonden als democratisch socialistische partij.

 

De standpunten van de kiezers

Maar hoe zit het met de kiezers van de SP? Zijn zij minder radicaal geworden? Om die vraag te beantwoorden heb ik aan de hand van het Nationaal Kiezersonderzoek (NKO) gekeken of de opvattingen van SP-stemmers veranderd zijn. De resultaten staan in onderstaande tabel. Helaas kon ik niet verder terug dan 1998 aangezien het aantal SP-stemmers daarvóór te klein was om betekenisvolle analyses op los te laten.

 

Figuur

Tabel. Gemiddelde opvattingen SP-kiezers

 

De resultaten laten mooi zien dat het electoraat van de SP de afgelopen vijftien jaar nauwelijks is veranderd qua opvattingen. In de tabel zie je de gemiddelde opvattingen van het SP-electoraat met betrekking tot inkomensherverdeling (hoe hoger de score hoe minder men voorstander is van herverdeling), de EU (hoe hoger de score hoe Eurosceptischer), immigratie (hoe hoger de score hoe sterker iemand gekant is tegen de komst van meer immigranten), euthanasie (hoe hoger de score hoe sterker voorstander van euthanasie) en politiek cynisme (hoe hoger de score hoe cynischer). Alle opvattingen zijn weergegeven op een schaal van 1 tot 10.

De houding ten opzichte van inkomensherverdeling is iets negatiever geworden wanneer we 1998 (3.2) vergelijken met 2012 (3.5). SP-ers zijn licht Eurosceptischer geworden over de jaren (6.3 in 1998 en 6.7 in 2012), en iets sterker voorstander van euthanasie (van 8.3 naar 8.8). Geen van deze veranderingen is echter statistisch significant. Met betrekking tot politiek cynisme (helaas is er geen score in 2012) is er vrijwel niets veranderd. De score is afgenomen van 6.2 naar 6.1. Alleen bij immigratie zien we een verschuiving optreden. In 1998 waren SP-ers aanzienlijk sterker pro-immigratie (5.4) dan in 2012 (6.4). Deze verschuiving is ook statistisch significant. Daar moet wel bij worden aangetekend dat de publieke opinie in het algemeen ook steeds negatiever is geworden over immigranten (hier niet weergegeven). De verschuiving op dit vlak is bij SP-stemmers wel iets groter dan bij andere kiezers.

 

Conclusie

De SP is een radicaal linkse partij in de zin dat ze linkser is dan de sociaaldemocraten en een sterke nadruk legt op inkomensherverdeling. De partij is echter allang geen communistische/Maoïstische partij meer en heeft veel van haar standpunten over buitenlands beleid, monarchie en het ‘politieke establishment’ gematigd. De laatste tien tot vijftien jaar is de SP inhoudelijk echter behoorlijk stabiel een ‘democratisch socialistische’ partij. Hetzelfde geldt eigenlijk voor haar kiezers. De opvattingen van het SP-electoraat zijn het laatste anderhalve decennium nauwelijks veranderd. Alleen met betrekking tot immigratie zijn SP-stemmers wat ‘rechtser’ geworden. Al geldt dit, in iets minder sterke mate, ook voor de rest van de kiezers.

 

Filed Under: Kiezers en publieke opinie, Politieke partijen, Religie, ideologie en ethiek Tagged With: communisme, Radicaal links, socialisme, SP

Over de auteur

Matthijs Rooduijn
Matthijs Rooduijn
Matthijs Rooduijn is universitair docent bij de afdeling Politicologie van de Universiteit van Amsterdam.
Website: http://matthijsrooduijn.nl
  • Sociale media links 

Reader Interactions

Geef een reactie Antwoord annuleren

Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.

Primary Sidebar

Volg ons

  • Facebook
  • Twitter
  • RSS Feed

Populaire berichten

De ideologie van Forum voor Democratie

De ongemakkelijke realiteit van de antivaccinatie-beweging

Wat als… Nederland het Britse kiesstelsel zou hebben?

Willekeurige berichten

Is het referendum een wassen neus?

The PopuList

De beste peilingensites voor de Britse verkiezingen

Podcast

Aflevering 92 – Het kabinet-Rutte III treedt af, met Tom Louwerse en Tom van der Meer

Het kabinet-Rutte III is afgetreden vanwege het zogenaamde toeslagenschandaal. De Belastingdienst, … [Lees verder...]

Episode 91 – Coup, insurrection, or what? with Abbey Steele

Last Wednesday an armed mob attacked and occupied the U.S. Capitol Building where both houses of … [Lees verder...]

Episode 90 – The Nightmare Before Brexit, with Rob Ford

Who else to turn to for our Christmas Special than our old pal Rob Ford (University of Manchester). … [Lees verder...]

Populisme

Plaatjes van de electoraatjes: FVD

Op 17 maart zijn er verkiezingen voor de Tweede Kamer. In deze serie ga ik aan de hand van een … [Lees verder...]

Aflevering 87 – De crisis bij Forum voor Democratie, met Sarah de Lange en Léonie de Jonge

Deze aflevering staat in het teken van de crisis bij Forum voor Democratie. Waarom ontplofte juist … [Lees verder...]

Corona en radicaal-rechts populisme: einde van een tijdperk?

Betekent de coronacrisis het begin van het einde van het radicaal-rechtse populisme in Europa? Deze … [Lees verder...]

Blogroll

  • Andrew Gelman
  • Ballots & Bullets
  • Fight Entropy
  • FiveThirtyEight
  • The Monkey Cage
  • The Upshot
  • Wonkblog
  • OVER SRV
  • AUTEURS
  • CATEGORIEËN
  • ARCHIEF
  • CONTACT

© 2021 StukRoodVlees

Copyright © 2021 · SRV Theme op Genesis Framework · WordPress · Log in