Een tijdje geleden werd Bram van Ojik verkozen tot politiek talent van het jaar. Onder het mom ‘je bent nooit te oud om een talent te zijn’ werd de 59-jarige gehuldigd. Maar wat betekent dit: wordt Bram de nieuwe Femke of de nieuwe Tofik? Met andere woorden is talent van het jaar worden de sleutel tot de top, of is het een garantie voor een flop? Een klein overzichtje van de laatste 10 jaar:
Als ik Wikipedia mag geloven is er sinds 2003 een politiek talent van het jaar verkiezing in Nederland. In sommige jaren zijn er ook nummers 2 en 3. Of iemand top of flop is, is natuurlijk subjectief. Maar laten we eens kijken naar het onderstaande figuur met de winnaars en hun functies NADAT zij politiek talent van het jaar zijn geworden:
Een paar namen springen er zo uit. Rutte en Zijlstra hebben het sinds hun verkiezing tot politiek talent van het jaar waargemaakt. Daarentegen kunnen we Sap en Dibi als flops beschouwen. Van een paar recente winnaars (Koolmees, Schouten, Hennis) zou ik zeggen: too early to call. Van Griffith en van Dam hadden de journalisten die hen aanwezen als politiek talent wellicht meer verwacht. Een staatssecretarisschapje, fractievoorzitter?
Wat te denken van de no. 2 en 3 (zie hieronder)? Pechtold, Spekman en van der Laan hebben het best goed gedaan. Peters en Brinkman zijn duidelijk geflopt. Eerdmans had geen geluk met zijn partij (de LPF). Voor van Rhijn en Dekker is het te vroeg om te zeggen, voor Plasterk wacht ik even de komende dagen af. Overigens heb ik in de onderstaande figuur no.2 en 3 weggelaten die eerder of later no.1 werden.
Dus zijn de talenten van het jaar top of flop? Alle Groenlinkse talenten zijn flops geworden, dat belooft weinig goeds voor van Ojik. Maar het aantal duidelijke flops matcht bijna met het aantal duidelijke tops. De verkiezing is geen enkeltje naar de top. De meeste talenten blijven een beetje hangen, maar het is in veel gevallen ook te vroeg om conclusies te trekken.
Geef een reactie