Donald Trump weigert voorlopig de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen te erkennen. Nu staat het iedereen natuurlijk vrij om te geloven in complottheorieën en natuurlijk is het niet fijn om te verliezen.
Alleen is één van de bestaansredenen van het idee ‘democratie’ net dat het een procedure introduceert die ‘loser’s consent’ zou moeten genereren. Het principe is dan dat rechtvaardige procedures (hier: verkiezingen) op zichzelf legitimiteit genereren, ook al ben je een verliezer. In democratieën stappen veruit de meeste verliezende politici vrijwillig op.
Maar hoe zit dat met kiezers? Kan je met de juiste procedure ervoor zorgen dat kiezers hun verlies accepteren?
Verlies bij verkiezingen
Een invloedrijke studie van Peter Esaiasson in het tijdschrift Electoral Studies onderzoekt net dit onderwerp. Voor zijn onderzoek maakt hij onder meer gebruik van 33 (panel) surveys voor 8 landen: Canada, Duitsland, Nederland, Groot-Brittannië, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Zweden en Amerika. Uit zijn onderzoek blijkt dat het zeldzaam is dat verliezers hun verlies niet accepteren. In verreweg de meeste van deze gevallen is de reactie van de kiezer symmetrisch: de winnaars krijgen meer tevredenheid met de democratie, de verliezers minder.
Wat verklaart nu het niet accepteren van verlies? Volgens Esaiasson ging het in de meeste van deze gevallen om gepolariseerde verkiezingscampagnes, waarbij de machtsbalans radicaal verschoof na de verkiezingen.
Wat voor de verliezende kiezers daarbij cruciaal was, was dat ze het gevoel hadden dat de procedure niet goed was uitgevoerd en dat het feit dat er nu een andere partij aan de macht kwam grote economische gevolgen zou hebben.
‘Gracious losers’ en de rol van politici
Het goeie nieuws is dus dat in een democratie de meeste kiezers hun verlies accepteren. Als een verkiezing goed is uitgevoerd, zoals dat bv. in landen als Nederland gebeurt, dan is de kans zeer groot dat verliezers hun verlies zullen accepteren. Bovendien verandert de machtsbalans in Nederland bijna nooit radicaal. Het zijn vooral meerderheidsstelsels waar dat gebeurt en waar het risico op ‘sore losers’ dus groter is: het kiesstelsel doet ertoe.
Wel moet gezegd dat het ook om percepties gaat (niet alleen de objectieve kwaliteit van hoe de verkiezing gelopen is). Hier spelen politici mogelijk een rol: zij legitimeren of delegitimeren een procedure en kunnen er dus voor zorgen dat kiezers ‘sore losers’ worden. En dat is vooral in meerderheidsstelsels zoals het Amerikaanse een behoorlijk risico.
“Donald Trump” by Gage Skidmore is licensed under CC BY-SA 2.0
[1] Ook in Nederland zijn er overigens mensen die zijn complottheorieën verspreiden.
In de VS zijn de verkiezingen altijd gepolariseerd, verandert de machtsbalans nooit echt aangezien de democraten en conservatieven beiden in economisch opzicht rechts van het midden liggen. Verder worden de procedures goed uitgevoerd en betekent een wisseling van de macht doorgaans geen fundamenteel andere politiek.
Juist het massaler worden van samenzweringstheorieën lijkt mij in de VS een belangrijk onderdeel van de verminderde legitimiteit van het politieke systeem. In de Weimar republiek bijvoorbeeld werd de legitimiteit aangetast door de dolkstootlegende, communistenangst en de vermeende Joodse samenzwering. De Nazis presenteerden een nieuw symbolisch kader en integreerden deze samenzweringstheorieën.
Ook in het Amerikaanse verband lijkt mij “The Origins of Totalitarianism” van Hannah Arendt relevant. Zij spreekt over mensen die zich overbodig voelen, niet langer geïntegreerd in een groter geheel, economisch onzeker, angstig en vatbaar voor politieke mythevorming. Ten tweede is het werk van Rene Girard van toepassing die een verband legt tussen mythevorming en geweld waarbij het zondebokmechanisme centraal staat. Kenmerkend voor de samenzweringstheorieën zijn valse beschuldigingen, een dubbele agenda en een absolute vijand waartegen men zich verenigt. Samenzweringstheorieën functioneren sociaalpsychisch, scheppen een valse eenheid onder geatomiseerde individuen en veranderen de perceptie en cognitie van de politieke werkelijkheid.
Beste Ab, dank voor je bericht. De VS is inderdaad een bijzondere casus. Wat betreft die machtsbalans, dat klopt inderdaad: in de praktijk is er eerder ‘gridlock’ dan ‘change’. Het onderzoek van Esaiasson heeft het over een andere samenstelling van de regering, maar in de praktijk hoeft dat niet meteen ander beleid te betekenen (zeker in een land met veel veto-players). Wellicht speelt hier ook de perceptie, meer dan de werkelijkheid. Als percepties de doorslag geven, is de rol van complottheorieën inderdaad groter.
Wat betreft de individuele karakteristieken die je noemt, uit het onderzoek van Christopher Anderson en collega’s waar ik in het blog naar link, blijkt alvast dat partij-identificatie een belangrijke rol speelt als amplifier (als je een overtuigd Republikein/Democraat bent, vind je het moeilijker om je verlies te accepteren). Daarnaast is het inderdaad plausibel dat mensen met een lager politiek vertrouwen en een hoge mate van politieke aliënatie vatbaarder zijn voor complottheorieën (en daarmee ook een hogere kans hebben op slecht verliezerschap).
Het wordt een spannende tijd in USA.
Vormt het Trumpisme de opmaat naar een vorm van nationaal socialisme, zijn ze al beland in hun Nazi tijdperk, of weten de rechtstatelijke instituties en de democraten dit net op tijd af te wenden? En voor hoe lang?
Wellicht is het voor de continuïteit van het democratische politieke systeem in USA het beste om 2 flanken als politieke partijen toe te voegen, die als trend reeds zichtbaar zijn:
– rechts naast de Republikeinen, rechts radicalen
– links van de Democraten, links progressieven
Er kunnen in de toekomst dan, afhankelijk van mogelijke meerderheden na de verkiezingsuitslagen, de volgende coalities worden gesmeed:
. Republikeinen met rechts radicalen
. Republikeinen met democraten
. Democraten met links progressieven
Deze 4 partijen kunnen dan een duidelijker en consistenter profiel innemen:
. Republikeinen, een rechtse middenpartij
. Democraten, een linkse middenpartij
. Rechtsradicalen
. Linksprogressieven
De democratie wordt hierdoor bevorderd en voorlopig zeker gesteld voor de nabije toekomst. Risico is wel dat een coalitie tussen Republikeinen en Rechts Radicalen weer tot een dictatuur kan leiden onder de daarvoor juiste, aansprekende leider.
Maar als de nieuwe Nazi’s deze nieuwe krachtenvelden juist willen voorkomen, dan zullen ze op korte termijn proberen een Nazi dictatuur te vestigen. Nu of bij de volgende verkiezingen. De Republikeinse partij wordt dan opgeslokt door de nieuwe Nazipartij en bestaat dan niet meer.
Echte Republikeinen hebben er dus belang bij dat de Nazi’s niet de overhand krijgen.
De vraag is nu: is de Republikeinse partij al een Nazipartij geworden onder Trump? En heeft Trump wel zoveel macht over de Republikeinen als hij voordoet?
In zijn algemeenheid:
Ten eerste; u begint aan het einde. Gezien uw positie en competentie ligt het in de rede om niet emotioneel te reageren en bij de bron te beginnen. Die bron ligt bij uw specialisatie van kiesstelsels, verkiezingen en social media. Deze aanpak stelt u in staat om indicatief (opwaarts) te redeneren d.m.v. het redenatieproces van data, analyse en conclusie.
Twee: President Trump gaat de confrontatie aan op de terreinen van uw competentie; hierover schrijft u niet.
Drie: ik stel u ervan op de hoogte dat democratie een bestuursvorm is; decentraal en bottom-up bestuur door en met volk (Trump). In tegenstelling tot een aristocratische bestuursvorm (centraal en top-down) die Biden voorstaat. Op deze tegenstelling gaat u evenmin in.
Voorts een close read:
“Donald Trump weigert voorlopig de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen te erkennen.”
Dit is een niet onderbouwde bewering. Het zou u sieren indien u aangeeft waarom Trump weigert de uitslag te erkennen; en de redelijkheid of onredelijkheid daarvan.
“Nu staat het iedereen natuurlijk vrij om te geloven in complottheorieën …”
De zaak ligt genuanceerder dan u aangeeft. Doe ons en uzelf een plezier en doe uw deskresearch alvorens een artikel te schrijven. U zult er dan achter komen dat de beschuldigingen van Trump niet weerlegd zijn en tevens ondersteund worden door meerdere affidavits. Een meer neutrale houding stelt u in staat om professionele afstand te houden en uw geloofwaardigheid te verhogen.
“Het principe is dan dat rechtvaardige procedures (hier: verkiezingen) op zichzelf legitimiteit genereren, ook al ben je een verliezer.”
Wat betreft “rechtvaardig”; het is u blijkbaar ontgaan dat het supreme court van Pennsylvania geoordeeld heeft tegen de wet in. Dit is dus onrechtvaardig en onrechtmatig in juridische termen.
Het is u tevens ontgaan dat Trump’s beschuldigingen juist ingaan op niet volgen van “procedures”.
Dus, de conclusie van uw zin om op te stappen wordt teniet gedaan door onrechtvaardigheid en het niet volgen van procedures.
“In democratieën stappen veruit de meeste verliezende politici vrijwillig op.”
Ik ga ervan uit dat u begrijpt dat deze zin is ontkracht met bovenstaande redenering.
“Maar hoe zit dat met kiezers? Kan je met de juiste procedure ervoor zorgen dat kiezers hun verlies accepteren?”
Doorredeneren op een foute conclusie is nutteloos; zie mijn bovenstaande redenatie.
“Een invloedrijke studie van Peter Esaiasson in het tijdschrift Electoral Studies onderzoekt net dit onderwerp. Voor zijn onderzoek maakt hij onder meer gebruik van 33 (panel) surveys voor 8 landen: Canada, Duitsland, Nederland, Groot-Brittannië, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Zweden en Amerika.”
Zwakke inbreng; onvergelijkbare grootheden vergelijken met verschillende verkiezingssystemen en procedures.
“Uit zijn onderzoek blijkt dat het zeldzaam is dat verliezers hun verlies niet accepteren. In verreweg de meeste van deze gevallen is de reactie van de kiezer symmetrisch: de winnaars krijgen meer tevredenheid met de democratie, de verliezers minder.”
Gebruik van het woord “tevredenheid” is subjectief. U heeft in de zinsbouw gebruik van het woord gevoel weggelaten (gevoel van tevredenheid). Het ligt in uw vakgebied besloten om na te gaan of het resultaat van verkiezingen democratisch is. M.a.w. het gehalte aan democratische vaardigheid te onderzoeken van de kiezer in relatie tot de stelling van Socrates dat geboorterecht een te wankele basis is om deel te nemen aan het democratische proces.
“‘Gracious losers’ en de rol van politici”
Voor alle duidelijkheid “politici” behoren tot politieke partijen. Politiek partijen zijn niet legitiem daar ze niet verankerd staan in de grondwet. In onze bestuursvorm van democratie hebben we te maken met slechts drie actoren; volksvertegenwoordigers, bestuurders en rechters. Politici komen daarin niet voor.
“Het goeie nieuws is dus dat in een democratie de meeste kiezers hun verlies accepteren. “
Slaven i.p.v. “kiezers” is gepast. Dat “verlies” van u is dus omstreden.
“Als een verkiezing goed is uitgevoerd, …”
Dit is nu net de crux en hier gaat u niet op in. Trum beweert dat de verkiezing niet goed is uitgevoerd. Als activist bent u geloofwaardig. Om dit in naam te doen van uw politieke competentie is gebrek aan zelfkennis en grove overschatting.
“Bovendien verandert de machtsbalans in Nederland bijna nooit radicaal.”
Inderdaad bijna nooit, m.u.v. de moord op Pim Fortuyn vermoord en demoniseren en Kaltstellen van de oppositieleiders Hans Janmaat, Toine Manders, Geert Wilders en Thierry Baudet. Hier wordt er vóór de verkiezingen ingegrepen.
“Wel moet gezegd dat het ook om percepties gaat (niet alleen de objectieve kwaliteit van hoe de verkiezing gelopen is). Hier spelen politici mogelijk een rol: zij legitimeren of delegitimeren een procedure en kunnen er dus voor zorgen dat kiezers ‘sore losers’ worden.”
U gaat wel heel makkelijk voorbij aan de rol van de media. En wat betreft de dubieuze rol politici; zie boven. Even in hele grote stappen; legitimatie van democratie begint met het opstellen van een grondwet door het volk. Op dit terrein in Nederland ligt er nog werk voor u te wachten.
“En dat is vooral in meerderheidsstelsels zoals het Amerikaanse een behoorlijk risico.”
Met karakterisering van het Amerikaanse systeem als meerderheidsstelsel, gaat u wel heel makkelijk voorbij aan het gecorrumpeerde systeem van donaties van verkiezingscampagnes die niet door het volk worden gedaan maar door multinationale corporaties met hun belangen.
Kortom ik vind uw bijdrage zeer matig en uw redenatie verwarrend; sub omni canone. Wat betreft uw professie van hoofddocent hoop ik dat u uw rol van activist buiten de deur van het klaslokaal weet te houden. Ik wens u kritische studenten toe.
Beste Voight-Kampff, Dank voor je bericht. Altijd leuk om te zien dat mensen een blog grondig bestuderen en de tijd nemen om een bericht te plaatsen. Wordt erg gewaardeerd!
Allereerst over democratie: is dat een bestuursvorm of een procedure? Ik denk dat je de twee inderdaad niet los kan zien van elkaar. Bovendien is er uiteraard in de literatuur veel onenigheid over de exacte definitie van het begrip democratie, dat ben ik met u eens. Maar goed, alle invloedrijke definities sinds die van Schumpeter gaan er alvast van uit dat er een procedureel element in zit dat de basis is: verkiezingen. Vandaar het belang van losers’ consent (cf. het boek van Anderson en collega’s waar ik in het blog naar verwijs).
Wat betreft de claim dat Trump de nederlaag nog niet erkent. Excuus ik ging ervan uit dat dit welbekende informatie was. Hierbij een link naar een artikel van FoxNews waarin Trump expliciteert dat hij zijn nederlaag niet erkent: https://www.foxnews.com/politics/trump-tweets-biden-won-rigged-election. Wat betreft de specifieke complottheorieën waar Trump naar verwijst, denk ik dat er voldoende Amerikaanse media-berichtgeving over is. Het gaat dan bv. over het deleten van stemmen, een fact check daarvan vindt u bv. hier: https://www.factcheck.org/2020/11/trump-tweets-conspiracy-theory-about-deleted-votes/.
Uit uw andere comments haal ik dat u de complottheorieën gelooft. Dat mag. Zoals ik al zei: het staat iedereen vrij de complottheorieën te geloven. Dat dat mag, is een mening van mij inderdaad, maar goed daar kan ik ook nu nog achterstaan.
Wat betreft het onderzoek, in de case studies wordt ingegaan op de impact van land eigen factoren. Terecht punt dat dat een rol kan spelen (en dat doet het ook in de praktijk, zo blijkt uit zijn analyse: sommige stelsels zijn gevoeliger voor polariserende campagnes).
Wat betreft ‘tevredenheid met de democratie’, dat verwijst naar een survey-vraag die Esaiasson gebruikt in zijn onderzoek. Nu kun je je inderdaad vragen stellen over wat dat betekent voor de respondenten. Dat gebeurt bv. in dit onderzoek: https://ejpr.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/1475-6765.00089?casa_token=04xKVQipty4AAAAA:qs6baJeJlxgHFIzELjNpctKFpR7nQfEZvXQ7DV3dCQ6_29LkvwjRztS4M8-U0eZ4BsPXxmJXslpoYu91yA. De conclusie van het onderzoek is dat het vooral gaat om democratie in de praktijk. Gelukkig maar – want dat is ook hoe Esaiasson het gebruikt.
Dan wat betreft uw laatste inhoudelijke vraag, m.n. of de Verenigde Staten een meerderheidsstelsel is, fair point. Het kiesstelsel is een meerderheidsstelsel, maar het klopt dat het bovendien een stelsel is met veel veto players dat ook een hoge mate van federalisering kent. Wat betreft kiesstelsel is de karakterisering niet controversieel, maar als overall karakterisering van het politiek stelsel (cf. dit onderzoek: http://doc.rero.ch/record/289471/files/S1755773909000071.pdf) is er -terecht- wel discussie. Laat ik deze mogelijkheid daarom gebruiken over te verhelderen dat ik het kiesstelsel bedoelde.
Laat ik u verder geruststellen over mijn competentie: dat zit wel snor, hoor. Alle begrip voor dat het niet met het googlen meteen naar boven komt, maar mijn onderzoek is breder dan enkel kiesstelsels en sociale media. Zo geef ik les over en doe ik onderzoek naar democratische vernieuwing, procedurele rechtvaardigheid en decision acceptance. En laat dat laatste nu net zijn waar dit blogje over gaat… Overigens, hebt u de subtiele verwijzing naar de nadelen van meerderheidsstelsels (kiesstelsels dus), opgemerkt? Zit er toch nog iets van kiesstelsels in….
Tot slot, leuke naam. Ik ga ervan uit dat u geen replicant bent!
Nog even een nabrander, Kristof.
U stelt zelfverzekerd dat het wel snor zit met uw competentie.
Welnu, graag wil ik u mijn kijk op de zaak ter overweging meegeven.
Wat betreft het begrip competentie hanteer ik de definitie dat dit een optelsom is van de twee factoren opleiding en ervaring. Nu valt de factor opleiding objectief vast te stellen. Daarentegen is ervaring een subjectieve factor en vooral gebaseerd op confrontaties met voorspoed en tegenspoed (en deze overwinnen). Dit vereist tijd omdat dergelijke situaties veelal verspreid zijn over een leven.
U maakt een pientere indruk. Zo op afstand ziet het ernaar uit dat u voldoet aan de factor opleiding. Wat betreft de factor ervaring ben ik van mening dat u best nog wat loutering kunt gebruiken.
Enfin, het is niet uitgesloten dat ik het mis heb. U schrijft en ik leun er graag tegenaan. We zullen zien, zei de blinde.
Beste Voight-Kampff,
Complimenten voor uw intelligente commentaar waarmee ik het oneens ben.
Uw ad hominem zorgt echter voor uw diskwalificatie en nodigt mij niet uit inhoudelijk te reageren.
Jammer voor de op gang gekomen discussie.
Beste Kristof, dank voor de reactie; sportief.
Even in het kort.
Het is onmogelijk om complottheorieën vóóraf vast te stellen!
En, het voeren van een rechtszaak waarin met bewijzen wordt gewerkt is een juridisch dispuut en geen complottheorie.
Tenslotte .. zelfs als je paranoia bent, wil dat nog niet zeggen dat je niet wordt achtervolgd.
Graag tot de volgende keer.
Een enerverend commentaar van Voigt-Kampf 17/11/2020 op 11:03 op K. Jacobs : ‘Slechte verliezers.’ Lees je niet vaak in dit vak.
Zelf viel ik in het bijzonder over KJ’s : ‘Als een verkiezing goed is uitgevoerd, zoals dat bv. in landen als Nederland gebeurt, dan is de kans zeer groot dat verliezers hun verlies zullen accepteren.’
Dit is hier een redenering in de trant van: als alles goed gaat, gaat alles goed. Onacademisch.
Commentator Heyman 17/11/2020 op 10:57 kan ik mededelen dat President Trump geen nazi is. Geen overbodige zorgen dus voor de continuïteit van het democratische politieke systeem in USA.’ Wel letten op Biden & zoon.
Beste HPax, dank voor je reactie. Laat ik van de gelegenheid gebruik maken om dit even toe te lichten. Het lijkt immers inderdaad tweemaal hetzelfde. Toch is het een belangrijk verschil: dat tussen de werkelijkheid en de perceptie die men ervan heeft (bv. economische versus de perceptie dat er economische groei plaatsvindt). De link tussen die twee, werkelijkheid en perceptie is soms zwak en sowieso niet vanzelfsprekend. Maar voor verkiezingen weten we dat deze link er wel degelijk is. Vandaar de zin.
Overigens kun je daar terecht tegen inbrengen dat andere factoren de perceptie ook beïnvloeden (cf. laatste paragraaf van het blog). Dus misschien ben ik te optimistisch over Nederland. We zullen zien.
Bedankt voor het beantwoorden van de door mij gestelde vragen in mijn bijdrage, HPax. Maar het gebrek aan onderbouwing hiervan verontrust mij toch wel.
Onderbouwing van mijn onrust is er wel:
https://www.independent.co.uk/news/world/americas/us-politics/christiane-amanpour-nazis-pogrom-trump-kristallnacht-b1723955.html
https://www.youtube.com/watch?v=-e3T3VHmEkg&list=LL3mkWVfcW1xc75qIsjYovKg&index=1181&ab_channel=Vox
https://nymag.com/intelligencer/article/trump-nazis-white-supremacists-kenosha-charlottesville-very-fine-people.html
https://www.bbc.com/news/av/world-us-canada-38057104
https://www.jpost.com/opinion/comparison-of-us-president-donald-trump-to-a-nazi-met-with-criticism-644404
De komende tijd zal leren wie van ons gelijk krijgt.
Ronald Heyman, u maakt een klassieke redenatiefout.
Een redenatie is opgebouwd uit het volgordelijk proces van data, analyse en conclusie. Daarentegen is uw conclusie gebaseerd op een allegaartje aan suggestieve analyses (en uit verband gerukte meningen).
Ook, Amanpour heeft inmiddels enkele dagen gelden (17 november) excuus aangeboden haar verwijzing naar nazisme in relatie tot Trump. Slordig om dit argument er twee dagen later bij te halen indien u dit heeft gemist. Manipulatief indien u ter kwader trouw handelt.
Tenslotte, nazi staat voor NSDAP; daarin komt het woord socialisme voor. Trump hiermee vereenzelvigen is ongerijmd. Temeer daar Trump nadrukkelijk beweert dat de USA onder zijn presidentschap geen socialistische staat gaat worden.
Beste Ronald, dank voor je bijdrage. Ik ben het eens met je conclusie: de tijd zal het uitwijzen! Groet, Kristof
Beste Voight-Kampff,
Complimenten voor uw intelligente commentaar waarmee ik het oneens ben.
Uw ad hominem zorgt echter voor uw diskwalificatie en nodigt mij niet uit inhoudelijk te reageren.
Jammer voor de op gang gekomen discussie.
Beste Ronald Heijman,
Dank voor uw feedback en compliment.
Jammer dat u niet reageert. Dit betekent overigens wel dat mijn relaas blijft staan. O, ironie.
Graag wil ik u ter overweging meegeven dat het hier geen polemiek betreft, maar een existentiële strijd om vrijheid versus onderwerping. Bij het nemen van de verkeerde beslissingen belandt u linea recta in de laatste categorie. Het is mij advies om iedere mening ter discussie te stellen daar de inzet hoog is. Het staat u uiteraard vrij om anders te beslissen. Ik ben van menig dat niemand zich de luxe kan permitteren om aan de kant toe te kijken in deze woelige tijden. In ieder geval, u bent een gewaarschuwd mens.
U kunt vanzelfsprekend kennis blijven nemen van mijn inbreng op deze site en uw denken en handelen op een hoger niveau brengen. Met een gerust hart en geweten neem ik u op deze indirecte wijze aan de hand.
Het is natuurlijk ook mogelijk dat u te gevoelig bent en spelregels hanteert die niet iedereen met u deelt. In dat geval ben ik bang dat een leven als lijfeigene onvermijdelijk is.
Voorts, het is ongerijmd dat u mij een Ad Hominem verwijt terwijl u met een Godwin smijt in uw reactie hierboven.
Echter, ik ben het oneens met uw verwijt van Ad Hominem, daar een onderscheid dient gemaakt te worden tussen de private persoon en de professionele persoon. Dit betekent dat mijn conclusie (die u kwalificeert als een Ad Hominem) voortkomt uit mijn analyse dus volledig betrekking heeft op de professionele inbreng van de auteur met zijn artikel. Naar mijn mening heeft de auteur mijn reactie opgeroepen met zijn suggestieve artikel (geen waardeoordeel maar slechts een observatie). Terzijde, ik vind dat de auteur zich kranig heeft geweerd, terwijl ik er best wel stevig ben ingegaan.
In zijn algemeenheid komt daar nog bij dat het op de persoon spelen de naam van het spel is. Bij Trump wordt er constant op de man gespeeld en niet op de bal. Dit valt in de categorie van de zogenaamde Alinsky power tactics; het doel heiligt de middelen, zolang er maar binnen het kader van de wet geacteerd wordt. Dit heeft Trump constant te verduren gehad.
Van power tactics afzien, terwijl de tegenstander deze tactiek toepast, betekent dat men regelrecht in het defensief wordt gedrukt. In de praktijk betekent dit dat men dan constant achter de feiten aan loopt en uitgeput raakt door verdediging, terwijl men zelf geen vooruitgang boekt. Van dit spel ben ik op de hoogte. Ik incasseer en deel uit.
Enfin, het is goed om te zien dat u betrokken bent. Ik wens u een behouden vaart toe en een leven in zelfbeschikking en waardigheid.
[Geen opmerkingen op de persoon. Stop daarmee.]
Ronald, laat er geen misverstand over bestaan dat de schrijver van het artikel de Alinsky tactiek toepast, door volledig voorbij te gaan aan de onderliggende reden van verzet van Trump tegen de uitslag van de verkiezingen.
De aangevoerde bewijzen van kamp Trump zijn dermate verstrekkend, dat ze onderzocht dienen te worden. Hieraan voorbijgaan is bedenkelijk.
Kortom, mijn reactie staat in verhouding tot de teneur en strekking van het artikel; suggestief.
Het ziet ernaar uit dat de auteur goed kan omgaan met mijn reactie, u helaas niet.
Advies: niet in de keuken gaan staan indien u niet tegen de hitte kunt.
Vrijheid!
Beste Ronald , inhoudelijk niet reageren en op de man spelen. En daar ook nog een ander voor nodig hebben. Het ziet ernaar uit dat de titel van dit artikel op u slaat!
En .. onder welke naam ik reageer is irrelevant. Daarentegen is wel van belang waar ik voor sta; soevereiniteit.
Ik ben een trol en Trump is een nazi. Nou, nou. U trekt het niet langer, jammer.
Peace out.
Gentlemen, gelieve niet ad hominem te reageren, daarvoor hebben we al Twitter en Facebook ;). Deze comment-sectie dient voor inhoudelijke discussie. Ik zeg het één keer & that’s it. Groet!