Dit artikel is een vervolg op een eerdere analyse van Jaap over kwaliteitscriteria van de onderwijsinspectie. Arnold Jonk (@ArnoldJonk), Hoofdinspecteur Basisonderwijs en Speciaal Onderwijs, reageerde daar destijds al op.
Op 19 december jl. schreef de onderwijsinspectie: “De daling van het aantal (zeer) zwakke scholen in het voortgezet en het speciaal onderwijs heeft zich in 2013/14 voortgezet. (…) In het basisonderwijs bleef 97,8 procent van de scholen voldoende. In deze sector heeft zich in voorgaande jaren al een sterke daling voorgedaan.”
De inspectie hanteert een combinatie van criteria om tot een oordeel over de kwaliteit van een school te komen. Grofweg genomen bestaat het oordeel uit een combinatie van resultaat- en procescriteria. Deze mogelijke combinaties van resultaat- en procescriteria staan omschreven in bijlage 1 van het ‘Toezichtkader 2011, primair onderwijs en voortgezet onderwijs’.
Scholen met voldoende resultaten, maar met vier onvoldoende procescriteria krijgen het predicaat ‘zwak’. onvoldoende resultaten zijn dus geen noodzakelijke voorwaarde voor het predicaat ‘zwakke school’. Maar scholen met onvoldoende resultaten krijgen altijd het predicaat ‘zwakke school’, ongeacht of hun procesindicatoren voldoende zijn of niet. Een onvoldoende resultaat is dus wel een voldoende voorwaarde om als zwakke school te worden bestempeld. Tussen deze twee extreme combinaties van resultaten en procesindicatoren bestaan allerlei tussenvormen, waarbij onvoldoende resultaten geen noodzakelijke voorwaarde is en die kunnen leiden tot het predicaat ‘zwakke school’.
Het bestaan van deze laatstgenoemde ondoorzichtige combinaties verklaart waarom tegenstrijdige zaken tegelijkertijd waar kunnen zijn: