Het Hot Politics Lab organiseert elke vrijdag tussen 3 en 4 een zoom meeting over sociaal-wetenschappelijke inzichten in actuele thema’s zoals populisme, polarisatie, het coronavirus, emoties in de politiek en leiderschapsproblemen (archief). In deze podcast bespreken wij de hoogtepunten van de lab meetings in 2020, onze ervaringen met een open lab en onze meest recente publicaties.
persoonlijkheid
Trumps persoonlijkheid wordt ‘sterke Republikeinen’ wellicht te veel
Met nog maar een paar weken voor één van de belangrijkste presidentsverkiezingen van deze tijd, verstevigt Joe Biden zijn voorsprong in de peilingen. En toch blijft Donald Trumps approval rating of goedkeuringsscore nog altijd relatief stabiel. Is Trump echt die ‘Teflon-president’, waaraan niets blijft kleven – hoe groot het schandaal of de controverse ook is? Ons meest recente onderzoek wijst in de richting van beginnende scheurtjes in zijn Teflon-pantser. Wij analyseerden hoe de perceptie van kiezers van de persoonlijkheid van de president zich in de afgelopen 18 maanden heeft ontwikkeld en constateren dat deze bij (sterke) Republikeinen steeds negatiever is geworden.
Het is duidelijk dat Democraten en Republikeinen anders aankijken tegen Trumps persoonlijkheid. Waar de een hem ziet als charismatisch en oprecht, ziet de ander hem als egocentrisch en onaangenaam. Deze tegengestelde percepties vallen nauw samen met partijvoorkeuren; Republikeinen hebben over het algemeen een veel positiever beeld van het karakter van de president. In hoeverre verandert de perceptie van het Amerikaanse electoraat door alle schandalen en politieke controverses die het presidentschap van Trump kenmerken? En wat zou dit kunnen betekenen voor het stemgedrag van kiezers?
Met vier opeenvolgende onderzoeken onder in totaal 6.000 Amerikaanse respondenten hebben we de ontwikkeling van de perceptie van Trumps persoonlijkheid tussen november 2018 en mei 2020 geanalyseerd. Ze onderzochten hoe kiezers Trumps karakter beoordelen op grond van de positieve en ‘sociaal wenselijke’ persoonlijkheidskenmerken van het Big Five-model (extraversie, vriendelijkheid, ordelijkheid, emotionele stabiliteit en openheid) en de drie negatieve, potentieel schadelijke eigenschappen van het Dark Triad-model (narcisme, subklinische psychopathie en machiavellisme).
Nai en Maier ontdekten dat ‘sterke Republikeinen’ in toenemende mate een negatieve perceptie hebben van de persoonlijkheid van de president, wat mogelijk tot een beperktere politieke mobilisatie van deze groep kan leiden. In de huidige, sterk gepolariseerde situatie in de Verenigde Staten, waarin mensen geneigd zijn om, wat er ook gebeurt, vast te houden aan hun politieke keuze, zijn de implicaties van deze verschuivingen opmerkelijk.
Een verrassend stabiele goedkeuringsscore…
Het algemene publiek is sterk verdeeld over het karakter en de persoonlijkheid van Donald Trump. Is hij een charismatische leider die ‘zegt waar het op staat’, of juist een onzekere, heetgebakerde egoïst? Kiezers met een verschillende partijvoorkeur lijken een radicaal tegengestelde perceptie te hebben. Het is niet verrassend dat progressieve kiezers over het algemeen veel kritischer zijn in hun perceptie dan conservatieve kiezers. Progressieven wijzen vooral op Trumps (zeer) lage vriendelijkheid en lage emotionele stabiliteit, terwijl conservatieven de president veel hoger beoordelen op alle vijf de Big Five-persoonlijkheidskenmerken, en dan met name op openheid en ordelijkheid. Er lijkt meer consensus te bestaan over de extraversie van Trump, die door alle kiezers als hoog wordt beoordeeld, en (in zekere zin) ook over Trumps narcisme. Kijken we verder dan deze partijgebonden verschillen, dan valt op dat de goedkeuringsscore van de president gedurende zijn eerste termijn laag, maar verrassend stabiel was.
… maar de perceptie van zijn persoonlijkheid is wellicht aan het verschuiven
De opmerkelijke stabiliteit van Trumps goedkeuringsscore, vooral vergeleken met de extreme fluctuaties bij zijn voorgangers, is vooral verrassend in het licht van de (vele) controverses en schandalen die de regering Trump en de president zelf hebben achtervolgd. Zoals de losse omgang met feitelijke waarheden, gemediatiseerde ruzies met buitenlandse regeringsleiders (en dictators), vermeende affaires met pornosterren, talloze beschuldigingen van seksueel wangedrag, vermeend gesjoemel met campagnegelden, openlijke conflicten met federale onderzoeksdiensten en persoonlijke vetes met vooraanstaande politiemensen, een meerjarig onderzoek naar collusie met vertegenwoordigers van Rusland, het onder druk zetten van president Zelensky van Oekraïne, uitmondend in impeachment van Trump in het Huis van Afgevaardigden wegens machtsmisbruik en tegenwerking van het Congres, en, uiteraard, de recente tekortschietende respons op de coronacrisis. Er is zelfs een pagina op Wikipedia waarop wordt geprobeerd een overzicht te geven van alle controverses. De gealfabetiseerde lijst beslaat inmiddels al meerdere computerschermen.
Deze schandalen slaan geen deuk in Trumps algehele goedkeuringsscore, ze waarschijnlijk wel beïnvloeden hoe bepaalde respondenten tegen de president aankijken – de sterke conservatieven. Volgens de Moral Foundations Theory hechten conservatieven over het algemeen meer morele waarde aan loyaliteit binnen de groep, eerbied en respect tegenover autoriteit en zuiverheid van handelen. Het is niet onwaarschijnlijk dat de vele controverses in Trumps presidentschap sterk botsen met deze drie ‘conservatieve’ morele fundamenten. Zo staan de beschuldigingen van seksueel wangedrag, buitenechtelijke affaires en ongepaste intieme relaties met pornoactrices vooral haaks op de conservatieve morele principes van zuiver en eerbiedig handelen. Deze botsing tussen controverses en conservatieve morele fundamenten zou ervoor kunnen zorgen dat de manier waarop (sterke) conservatieven tegen de president aankijken verandert.
Teflon-president Trump wordt minder onaantastbaar
De perceptie van Trumps persoonlijkheid is gemiddeld genomen uitzonderlijk stabiel en sterk partijafhankelijk. Over het geheel genomen hebben ‘sterke Democraten’ en ‘sterke Republikeinen’ een tegengesteld beeld van de president; bij de eerstgenoemden scoort Trump bijvoorbeeld veel hoger op machiavellisme en psychopathie dan op openheid, terwijl voor de laatstgenoemden het omgekeerde geldt. Het is niet verrassend dat de respondenten die zich identificeren met de Democratische partij hun (zeer negatieve) mening gedurende de onderzochte periode van 18 maanden niet lijken te hebben veranderd. Maar één groep kiezers heeft zijn mening over Trump wel aanzienlijk veranderd: sterke Republikeinen.
Het beeld van Trump als ‘Teflon-president’, met een harde buitenlaag waaraan niets blijft plakken, heeft waarschijnlijk zijn grenzen bereikt.
Bij sterke Republikeinen blijkt de perceptie van Trumps persoonlijkheid in de loop van de tijd negatiever te worden. Ze worden kritischer als het gaat om de ‘duistere’ eigenschappen en beoordelen hem hoger op narcisme en aanzienlijk hoger op psychopathie en machiavellisme. Wellicht heeft het beeld van Trump als ‘Teflon-president’, met een harde buitenlaag waaraan niets blijft plakken, door het schenden van conservatieve morele fundamenten waarschijnlijk toch zijn grenzen bereikt – vooral in de ogen van conservatieven.
Is de perceptie die respondenten hebben van Trump relevant voor hun politieke participatie?
Deze verschuivingen zullen waarschijnlijk electorale consequenties hebben. Respondenten met een meer negatieve perceptie van Trump, zouden mogelijk kunnen worden geassocieerd met een lagere politieke mobilisatie. Er is inderdaad een politieke demobilisatietrend onder sterke Republikeinen; hoe hoger de president in hun ogen scoort op psychopathie (en hoe lager op ordelijkheid), hoe minder vaak ze een sterke intentie uitspraken om bij de aankomende verkiezingen op Trump te stemmen of sowieso te gaan stemmen: De verschuivingen in de perceptie van de persoonlijkheid van de president kunnen een voorspelling zijn van veranderingen in de verkiezingssteun voor Trump in de komende periode en zouden kunnen worden gezien als de eerste scheurtjes in zijn Teflon-pantser.
Meer informatie over het artikel en alle voor hun analyse gebruikte datasets zijn hier vrij en gratis te raadplegen: https://osf.io/xrbnq/?view_only=bed195b56f51427da1323ffcda83ad15
Over nationalisme en narcisme – Hot Politics Lab Online Sessie 12 met Chris Federico
Het Hot Politics Lab organiseert elke vrijdag tussen 3 en 4 (soms 4-5) een zoom meeting over sociaal-wetenschappelijke inzichten in actuele thema’s zoals populisme, polarisatie, het coronavirus, emoties in de politiek en leiderschapsproblemen (archief). Hier staat aflevering 12 (opgenomen op 23-6). Te gast is Chris Federico van de University of Minnesota (twitter, website). Hij onderzoekt o.a. de relatie tussen persoonlijkheid en ideologie. Zijn praatje gaat in het bijzonder over de relatie tussen nationalisme en narcisme.
Zijn praatje wordt gevolgd door een Q&A met verschillende wetenschappers van over de hele wereld.
Motivaties, tekst en Big Data – Hot Politics Lab Online Sessie 11 met Ryan Boyd
Het Hot Politics Lab organiseert elke vrijdag tussen 3 en 4 (soms 4-5) een zoom meeting over sociaal-wetenschappelijke inzichten in actuele thema’s zoals populisme, polarisatie, het coronavirus, emoties in de politiek en leiderschapsproblemen (archief). Hier staat aflevering 11 (opgenomen op 16-6). Te gast is Ryan Boyd van Lancaster University (twitter, website). Hij gebruikt grote tekst databases – zoals bijvoorbeeld romans – om de motivaties van mensen te onderzoeken.
Zijn praatje wordt gevolgd door een Q&A met verschillende wetenschappers van over de hele wereld.
De wetenschap van het klimaatdrammen
Met 99.99997% zekerheid wordt klimaatverandering veroorzaakt door de mens. Maar we veel minder zekerheid over hebben is hoe klimaatverandering effectief te communiceren. Veel mensen ontkennen klimaatverandering, en nog meer mensen – ik ook – vervuilen rustig door ondanks dat ze de feiten kennen. Hoe verander je dit? Hoe ontkracht je klimaatontkenning en hoe motiveer je mensen om klimaat bewuster te leven? Deze 2 vragen staan centraal bij een bijeenkomst aankomende donderdag (7 maart, vanaf 14:30, voor details email mij) van wetenschappers en communicatie-experts uit de klimaatwereld. In dit blog geef ik alvast een voorzet voor wat we zullen bespreken.
Klimaatontkenning en persoonlijkheid
Extreme temperaturen verlagen scepsis over klimaatverandering en motiveren mensen om klimaat bewust(er) te handelen. Maar dit effect is niet homogeen. Sommige mensen volharden in de ontkenning van klimaatverandering (of de menselijke rol daarin) ondanks wetenschappelijk bewijs of persoonlijke ervaringen. Deze mensen zijn over het algemeen vaker man, conservatief en hebben een lage socio-economische achtergrond. Toch verklaart dit weinig. Een van de sprekers van a.s. donderdag – Kirsti Jylhä – toont aan dat verschillen in persoonlijkheid een veel betere verklaring zijn. Zij wijst met name op het kenmerk sociale dominantie oriëntatie (SDO). Dit kenmerk beschrijft het verschil in voorkeur voor sociale hiërarchie die wij hebben. Mensen die hoog scoren op SDO vinden hiërarchie onvermijdelijk en zijn sterk geneigd om bestaande ongelijkheden te legitimeren. Mensen die laag scoren op SDO verzetten zich juist tegen hiërarchie en vinden ongelijkheid ondraaglijk. Jylhä en coauteurs vinden in Zweden en in Brazilië dat mensen die hoog scoren op SDO meer neigen naar scepsis over klimaatverandering en de menselijke rol daarin (ook hier). De effecten van gender en conservatisme verdwijnen grotendeels. Deze bevindingen suggereren dat effectieve klimaatcommunicatie voor mensen die hoog scoren op SDO anders moet zijn dan voor mensen die laag scoren op SDO. Om de eerste groep mee te krijgen is het belangrijk om te benadrukken dat beleid om klimaatverandering tegen te gaan niet de sociale orde bedreigt.
Het effect van schuld
De tweede spreker donderdag is Anke Wonneberger. Zij onderzoekt emotionele reacties op campagnes over klimaatverandering. Ook zij laat zien dat mensen verschillen in hoe zij reageren op deze campagnes. Om dit te onderzoeken voerde zij een experiment uit in Duitsland en Oostenrijk waarbij ze naar de effecten van verschillende positieve en negatieve boodschappen over klimaatverandering keek. Een belangrijke factor in de studie is of mensen voor de studie zich al druk maken over klimaatverandering of juist niet. Mensen die deze zorgen uitten voelden schuld na het zien van de boodschappen, en doneerden meer geld dan mensen in de controle conditie. Mensen die zich niet zorgen maken over klimaatverandering voelden geen schuld, en doneerden dan ook minder geld. Het opvallende in de studie is dat de experimentele boodschappen niet direct schuld oproepen. Kennelijk roept klimaatverandering an sich al schuld op bij sommige mensen.
Koppen bij elkaar steken
Beide onderzoeken tonen aan dat verschillende strategieën noodzakelijk zijn om effectief over klimaat te communiceren. Om te bepalen wat die strategieën zijn moeten we de koppen bij elkaar steken. Wetenschappers uit verschillende disciplines en communicatie experts van verschillende NGO’s komen donderdag 7 maart om 14.30 om daar een begin mee te maken. Wil je daar bij zijn? Stuur me dan een email.