Wij verwijzen regelmatig naar artikelen die tegen betaling te lezen zijn. Paywall, noemen we dat. Je betaalt niet een centje voor een artikel, maar vaak tientallen euro’s en dus leest niemand die artikelen. Ik vind dit jammer. Voor universiteitsmedewerkers betaalt de universiteit de toegang via een abonnement. Dat vind ik vreemd: je betaalt mensen om onderzoek te doen, maar om dat onderzoek te lezen moet je betalen. Uitgevers strijken een mooie winst op: het product kost bijna niks (want je krijgt niet betaald voor een artikel) en de abonnementen op de tijdschriften zijn niet goedkoop. Gelukkig is er een oplossing. Met twee eenvoudige stappen kan elke wetenschapper zijn steentje van de Paywall afbreken.
De kern van de oplossing is dat veel tijdschriften het toestaan dat je een versie van je artikel publiceert op je website of afdelingspagina. Het probleem is dat het beleid sterk verschilt per tijdschrift en de tijd en moeite om dit uit te zoeken weerhoudt veel academici ervan om hun stukken openbaar te maken. Ook is het nut ervan dubieus: hoeveel mensen buiten de universiteit zullen je artikel lezen? Deze redenen weerhielden mij ervan om mijn stukken openbaar toegankelijk te maken. Maar ik ben om, want (1) ik vind het essentieel voor de publieke functie van wetenschap dat artikelen vrij toegankelijk zijn en (2) door bezuinigingen is het niet meer vanzelfsprekend dat je als wetenschapper overal toegang toe hebt. Veel van mijn collega’s maken hun stukken al openbaar toegankelijk, voor de weifelaars, twee eenvoudige stappen om dit ook te doen.
Stap 1: zoek op deze website op wat het beleid is van het tijdschrift waarin je gepubliceerd hebt. Op basis van die website een overzichtje:
1. Tijdschrijften die publicatie van de PDF van de uitgever op eigen website of afdelingswebsite toestaan: American Political Science Review, Perspectives on Politics, Journal of Politics, British Journal of Political Science en European Political Science Review.
2.Tijdschriften die publicatie van een eigen PDF van het uiteindelijke artikel (post-print) op eigen website of afdelingswebsite toestaan: American Journal of Political Science, Political Communication, European Union Politics, Comparative Political Studies, Political Behavior, Party Politics, European Journal of Political Research, Electoral Studies.
3.Zelfde categorie maar met een tijdsembargo op publicatie: Socio-Economic Review, Governance, Public Opinion Quarterly, Comparative European Politics, West European Politics en Acta Politica.
4.Tijdschriften die alleen publicatie van een eigen PDF voordat die gereviewt is (pre-print) door het tijdschrift toestaan: Political Analysis.
Stap 2: Plaats je pre-print, post-print of uitgever-PDF online op je website of afdelingswebsite. Ik heb het vandaag gedaan, al mijn artikelen zijn nu toegankelijk zonder te betalen. Het kostte mij maximaal een half uur om dat voor mijn 10 artikelen te doen. Kortom, beste collega: het is heel eenvoudig: Tear Down That Paywall!
Gijs, wat is het verschil tussen puntje 1 en 2?
Uitgever-PDF is de opgemaakte versie zoals die in het tijdschrift terecht komt, de post-print is de versie zoals de auteur hem uiteindelijk (na review) aan de uitgever heeft aangeleverd.
Je kunt je wel afvragen hoe gewenst het is om een pre-print te publiceren als er tijdens het reviewproces nog significante wijzigingen zijn aangebracht. In dat geval krijg je substantieel verschillende versies in omloop. Dan zou ik toch wachten op de post-print.
N.B. West European Politics heeft ook een (18 maanden) embargo op de post-print (staat ook in Romeo) http://journalauthors.tandf.co.uk/permissions/reusingOwnWork.asp
Ja, foutje. Heb het gecorrigeerd. Ik ben het met je eens wat betreft pre-prints. Gelukkig is er in ons vakgebied maar 1 journal met zo’n beleid.
Wat uitgevers ook beweren, je hebt altijd zelf het copyright op je eigen manuscript. Zie
http://poynder.blogspot.co.uk/2014/02/guest-post-charles-oppenheim-on-who.html
Dat is niet wat Oppenheim beweert. Hij zegt dat je het auteursrecht op de pre-print behoudt, maar niet op de post-print (want dat geef je meestal weg aan de uitgever).
Ik ben heel blij dat jullie hier aandacht aan besteden, want dit is echt essentieel. Goed onderzoek is in de regel een langdurige activiteit die door de belastingbetaler wordt gefinancierd.
Een mooi, compleet, artikel voor een tijdschrift representeert vaak een of meerdere manjaren aan werk. De copyright daarvan wordt overgedragen aan het journal tegen betaling aan het journal. Daarna betalen de instituten ook weer license-fees aan de journals om hun werk te delen met anderen. Da’s echt niet van deze tijd!
Ten slotte kan het publiek er ook niet bij. Zeker voor politiek gevoelige studies is dat een regelrechte ramp. Dit biedt ruimte aan complottheorie-achtige blogjes om te opereren. Waarom starten jullie geen Open Acces Journal voor politicologie?
Er zijn wel wat initiatieven voor open access – bijvoorbeeld het nieuwe blad Research and Politics is open.